Stadsbankjes

Stadsbankjes. U kent ze wel. Ooit bij stil gestaan wie op deze bankjes zitten?  En wat dat zegt over de maatschappij? Kim Putters beschreef ze als metafoor voor het meedoen in de samenleving (FD, 27-10-15). Voor de stadsbankjes geldt wie er op zit doet mee, in tegenstelling tot het voetbal.

Als we Putters mogen geloven zijn de oorspronkelijke stadsbewoners die hun dagelijkse sores op de stadsbankjes bespraken, verdrongen door hippe jonge mensen van buiten de stad die er picknick- en borrelplekken van hebben gemaakt. Deze groep heeft het (nog meer) voor het zeggen gekregen. Een groep die binding heeft met familie, of vrienden maar minder met de buurt. Al filosoferend schetst Putters onwenselijke scenario’s voor de bankzitters van de toekomst: van de huidige ‘hipsters’, via de ‘boze’ oorspronkelijke stadsbewoners die zich afzetten tegen de elite naar de nieuwkomers uit andere culturen. Drie scenario’s die segregatie versterken en onvrede aanwakkeren. Het moet dus anders. 

Daar ligt een pittige uitdaging voor gemeenten. Want hoewel niemand de baas is over deze bankjes verwachten we wel dat gemeenten ‘zorgen voor’ een maatschappelijke aanvaardbare bezetting van deze bankjes. Een situatie waarin de bankjes worden gedeeld door allerlei groepen. Natuurlijk gaat de gemeente er niet alleen over en kan de gemeente dat niet alleen realiseren. Er zijn inspanningen nodig van tal van partijen en natuurlijk de buurt en de burger om in een (netwerk)samenwerking er voor te zorgen dat die stadsbankjes weer worden gedeeld. Mogelijk ontstaan daarbij nieuwe samenwerkingsvormen zoals zorgcoöperaties en bewonersbedrijven die een brede groep in de buurt kennen, activeren en aanspreken. Aan gemeenten in ieder geval de schone taak om deze samenwerkingsvormen te volgen en te faciliteren en daar waar wenselijk ook er in te participeren.

Benieuwd naar de column van Kim Putters? https://fd.nl/opinie/1124742/bank-op-bank-af