Over meeuwen en radicaliserende jongeren

Deze week heeft de gemeente Den Haag wijkprogramma's gepresenteerd. Een van de wijkprogramma's gaat over mijn wijk: Bouwlust. De opvallende cijfers volgens de gemeente: 55,6% niet-westerse allochtonen, 40% laag opgeleid zonder startkwalificatie en 70% sociale woningbouw.

Als inwoner lees ik zo'n programma met extra interesse. Er zijn "analyses gemaakt van wat er in de wijken aan de hand is" en er kwam "een visie op de vraag hoe daarop moet worden ingespeeld". Net zoals de gemeente in het plan een paragraaf Opvallende cijfers en ervaringen opneemt, doe ik datzelfde graag in dit stuk. Maar dan niet met de wijk, maar het plan als lijdend voorwerp.

Opvallende cijfers en ervaringen

Het eerste wat mij opviel is het verschil in beleving tussen wat mijn 16.999 buren volgens een door de gemeente uitgevoerde enquête overwegend als problemen zien (meeuwenoverlast, naast rommel op straat en hangjongeren) en de opvatting van de schrijvers van het stuk. Het woord radicalisering komt zo'n 10x vaker voor dan het woord meeuwenoverlast. 

Het tweede wat mij opviel is de hoeveelheid vaagtaal die als daadkracht vermomd de komende drie jaar op de bewoners wordt losgelaten. Een paar citaten:

• De gemeente gaat "een sociale kruidenier instellen" en "bewoners bewust maken van hun Haagse kracht";
• Er komen "maatregelen om de bijplaatsingen bij de ORAC's terug te dringen";
• Het voornemen is om "bewustwording [te] creëren dat opvoeding niet ophoudt bij de voordeur"

Dat het programma daadkracht moet uitstralen is helder: ik telde in totaal 70 acties. Alleen al in 2016.... Een soort geruststelling is dat er een uitvoeringsprogramma komt. Dat belooft minder vaagtaal en meer begrijpelijke acties. 

En als derde vroeg ik mij af voor wie dit programma uiteindelijk echt bedoeld is. De wethouder richt zich in zijn voorwoord tot mij als inwoner. En eerlijk is eerlijk: ik vind het een mooi overzicht van wat er in mijn wijk aan de hand is en de moeite om het te lezen. Maar ik durf de stelling aan dat ik daarmee niet representatief ben voor de wijk. Voor de beleidsambtenaar dan? Die zit hoop ik niet te wachten op een lastig evalueerbaar programma met teveel acties die niet gerealiseerd gaan worden. De professional, of de professionele vrijwilliger? Ik twijfel...

Tot slot viel mij op dat, ondanks deze minder sterke punten, het wijkplan vooral aandacht uitademt. Er spreekt aandacht uit voor de bewoners, gevoel voor kwetsbare groepen en zorg voor de omgeving. Dat vind ik, als bewoner, alleen maar winst.

PS. Lees voor het inhoudelijke contrast het programma van de wijk Benoordenhout. 

Lees dit bericht ook via LinkedIn: klik hier