Wanneer de marktomstandigheden stabiel zijn en de volatiliteit laag is, volstaat het nastreven van 'operationele excellence' meestal om een gezonde organisatie te handhaven. In een meer complexe maar stabiele markt kan de toekomst redelijk voorspelbaar worden beheerd door middel van strategische planning. In een dynamische en minder voorspelbare omgeving is ondernemerschap cruciaal. Een voorbeeld van een organisatie die met succes wendbare principes heeft toegepast, is Koppert Cress. Ze hebben zich aangepast aan uitdagingen zoals wetgevingsproblemen met betrekking tot erkenning duurzaamheid, de COVID-19-pandemie, veranderingen in de vraag naar de rol van kwekers, zich losgemaakt van verstikkende contracten en duurzame samenwerkingen opgebouwd met food professionals in de voedingssector (Witlox, 2022)(Greenhouse Sustainability, 2023).
Functioneren in een complexe en volatiele markt
Organisaties in ons voedselsysteem functioneren steeds vaker in een hoog marktcomplexe en hoog marktvolatiele omgeving. Zo is de complexiteit van de voedselketen onmiskenbaar (toegenomen) met uitgebreide ketens, verschillende spelers die coördinatie vereisen om producten of diensten van producenten naar consumenten te brengen. Met een breed scala aan belanghebbenden, zoals boeren, tuinders, producenten, verwerkers, distributeurs, groothandelaren, detailhandelaren, overheden en consumenten, is het een uitgebreid en onderling verbonden systeem en in sommige gevallen een hele lange keten.
De voedselketen functioneert succesvol door zorgvuldige afstemming van activiteiten, effectieve informatie-uitwisseling en nauwe samenwerking tussen alle schakels.
Daar komt bij dat ons huidige voedselsysteem voortdurend wordt geconfronteerd met legislatieve en opiniërende ontwikkelingen op het gebied van voedselveiligheid, (on-)gezondheidsclaims, dierwelzijn en duurzaamheid. Daarmee staan succesvolle organisaties in de voedselketen permanent ‘aan’ om te kunnen anticiperen op deze ontwikkelingen. En nog beter ze voor te blijven en daarmee gezond te kunnen ondernemen binnen de legislatieve kaders en geldende opinies.
Enkele voorbeelden van marktvolatiliteit
Het voedselsysteem is onderhevig aan een hoge marktvolatiliteit door de onvoorspelbaarheid en snelle veranderingen in vraag en aanbod binnen het voedselsysteem. Hier zijn enkele voorbeelden van marktvolatiliteit in relatie tot het voedselsysteem:
Mislukte oogsten:
Veranderende weersomstandigheden (door klimaatverandering) kunnen oogsten vernietigen en de beschikbaarheid van gewassen verminderen, wat tot schaarste en prijsstijgingen leidt.
Globale pandemieën:
Pandemieën, zoals de COVID-19-pandemie, hebben voedselketens verstoord door lockdowns, reisbeperkingen en veranderingen in consumentengedrag, wat leidde tot overvoorraad en tekorten.
Geopolitieke spanningen:
Politieke conflicten en handelsbelemmeringen, zoals sancties en exportverboden, kunnen de beschikbaarheid en prijzen van voedselproducten beïnvloeden.
Voedseltransitie:
Veranderingen in het voedselsysteem, zoals regeneratieve landbouw, eiwittransitie en circulaire economie, creëren nieuwe kansen en kunnen markten veranderen, terwijl mislukte oogsten en wurgcontracten met retail ook voor volatiliteit zorgen.
Tekort aan arbeidskrachten:
Een tekort aan seizoensarbeiders of geschoolde arbeidskrachten kan de landbouw- en voedselproductiesector verstoren en de kosten verhogen.
Veranderende consumentenvoorkeuren:
Veranderingen in consumentenvoorkeuren en trends, zoals de groeiende vraag naar biologische producten of vegetarische opties, kunnen de vraag naar bepaalde voedselproducten snel veranderen.
Wurgcontracten met retail:
Landbouwers kunnen worden geconfronteerd met wurgcontracten waarbij ze afhankelijk zijn van grote retailers als enige inkomensbron, waarbij ze weinig controle hebben over prijzen en voorwaarden, wat tot financiële onzekerheid kan leiden.
Legislatieve veranderingen:
Het voedselsysteem staat momenteel voor veranderingen op het gebied van het rapporteren van de impact van bedrijfsactiviteiten. Op 21 april 2021 heeft de Europese Commissie de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) aangenomen. Grote ondernemingen zullen vanaf boekjaar 2025 verplicht zijn om duurzaamheidsrapporten te publiceren, terwijl beursgenoteerde ondernemingen met meer dan 500 medewerkers al vanaf boekjaar 2024 aan deze verplichting moeten voldoen.