Wethouder Van de Kamer (gemeente Breedewierden) geeft er de brui aan

De wethouder Ruimtelijke ordening, Dorpseconomie en Sport van de gemeente Breedewierden heeft zijn aftreden bekend gemaakt. David van de Kamer (49, van de partij Conservatief Breedewierde) zal afscheid nemen zodra zijn opvolger bekend is. Uit betrouwbare bron hebben wij begrepen dat de reden van zijn vertrek een inschattingsfout is. Toen de discussie over de centrumontwikkeling in de kern Molenmaas hoog opliep, kondigde Van de Kamer tijdens de verkiezingscampagne van 2014 een lokaal referendum aan. Zijn verwachting was dat het voorstel voor investeringen in de centrumontwikkeling het wel zouden halen, aangezien een raadsmeerderheid positief was. Hij was dan ook onthutst toen 52% tegen stemde. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Wij zijn in deze casus gedoken. Hoewel we het van enige afstand bekijken (we hebben geen lopende opdrachten bij Breedewierden), denken we drie mogelijke verklaringen te zien

1. Gestaalde kaders niet vertegenwoordigd in de raad

De raad van Breedewierden heeft 13 leden. De meesten zitten er al jarenlang en zijn vaak zelf ook wethouder geweest. Allemaal wonen ze in de rijke kern Molenmaas. De andere twee kernen (Engelswaard en Schoten) zijn vrijwel niet in de raad vertegenwoordigd. Juist uit deze kernen kwamen veel tegenstemmen. Zij profiteren niet direct van de investeringen in Molenmaas, terwijl bijvoorbeeld in Engelswaard het vertrek van de staalfabriek voor veel werkloosheid heeft gezorgd

2. Boris Jansen benut alle kansen

Van de Kamer voerde de campagne tegen wil en dank. Tijdens zijn campagne publiceerde hij regelmatig artikelen in Het zonnetje, het lokale blad, dat vooral veel gelezen wordt vanwege de gemeenteberichten op pagina 3. Daarin werden de (economische) voor- en nadelen van de centrumontwikkeling netjes op een rij gezet. Maar op sociale media maakten zijn tegenstanders gehakt van zijn voorstel. Ene @thierrybidet twitterde: “Kappen met centrumplan: Schoten moet eigen bestuur krijgen”. De man die dit tegengeluid als geen ander kon verwoorden, is Boris Jansen. De inwoners van Schoten dragen de bedenker van het Breedewierdense witte fietsenplan en backbencher in de raad (voor EenKIP, Een Kans Is geen Probleem) op handen. Volgens hem zou het beter zijn om de fusie tussen de drie kernen, die eind jaren negentig was doorgevoerd, helemaal ongedaan te maken.

3. Veel l#llen en ondertussen zakken vullen

Ondanks verschillende projecten waarin veel aandacht is geweest voor burgerparticipatie, lukt het maar matig om een goede dialoog met de inwoners voor elkaar te krijgen. Boris Jansen veegde op zijn Schaefers de vloer aan met de inwonersavonden, de chatsessies met Van de Kamer en de “Lagerhuis”-debatten met campagneteksten als: “Veel l#llen en ondertussen gaat Van de Kamer zijn zakken vullen”. Inwoners gaven aan dat ze het gevoel hadden dat ze voor een voldongen feit werden gesteld met het centrumplan, dat vooral afkomstig was van de ‘elite uit Molenmaas’. Dat het plan niet alleen ging over meer ruimte voor winkels, maar ook mogelijkheden bood om culturele instellingen te huisvesten en voorzag in flexibele kantoorruimte voor de vele ZZP-ers in Breedewierden, realiseren vele stemmers zich nu pas.

De burgemeester heeft echter aangegeven dat “het point of no return” is gepasseerd. Het centrumplan is van de baan. De oproep vanuit Schoten en Engelswaard aan de provincie om de subsidie voor de centrumontwikkeling nu aan de twee kinderboerderijen te besteden acht hij kansloos. Alleen een ombouw van winkels naar huisvesting voor statushouders is volgens hem nog een optie, maar daar zitten de inwoners van Molenmaas – die vrezen voor waardedaling van hun huizen - niet op te wachten. Volgens het college zijn nu de raad, Boris Jansen voorop, en de inwoners zelf aan zet.

Naschrift. Inmiddels heeft Boris Jansen laten weten dat ‘zijn klus erop zit en hij zijn leven terug wil’. Met het resultaat van intensieve tegencampagne heeft hij volgens zijn zeggen zijn doel bereikt. De opvolging van Van de Kamer lijkt geregeld. Tessa Maij is naar voren geschoven. 

Voor dit stuk in inspiratie opgedaan uit artikelen van Jan-Peter Mout klik hier, van Anke Siegers klik hier en van The Guardian klik hier