Bevestiging van de uitvoeringspraktijk: Weten is nog geen doen (WRR over redzaamheid)

Maandag 24 april in het nieuws en dinsdag, 25 april, in De Gelderlander onder het kopje: Zelfredzame burger dreigt kopje-onder te gaan. Dit naar aanleiding van het op maandag verschenen rapport van de WRR over redzaamheid, met als titel: Weten is nog geen doen. Interessant is dat de WRR kiest voor de term 'redzaamheid' in plaats van 'zelfredzaamheid'. Een meer neutrale duiding van het onderliggende vraagstuk.

Een paar (letterlijke) elementen uit de samenvatting van het rapport. Dit rapport richt zich op ‘doenvermogen’, dat men in het dagelijks leven vaak aanduidt als ‘persoonlijkheid’ of ‘karakter’. Hiermee wordt gedoeld op non-cognitieve vermogens, zoals een doel stellen en een plan maken, in actie komen, volhouden en om kunnen gaan met verleidingen en tegenslag. Aan de basis van dit ‘doenvermogen’ liggen drie persoonskenmerken: temperament, zelfcontrole en overtuiging. Vervolgens vindt u een korte beschouwing over het rationalistisch en het realistisch perspectief. Het realistisch perspectief gaat ervan uit dat mensen niet altijd in lijn met hun goede voornemens handelen: weten leidt niet altijd tot doen. Tenslotte beveelt de WRR aan om in beleid uit te gaan van een realistische inschatting van het denkvermogen en het ‘doenvermogen’ van gewone burgers.

Voor veel mensen die (al dan niet als professional) werkzaam zijn in het sociaal domein zal dit zeker herkenbaar zijn, hoewel zij het in andere woorden zullen benoemen. Een veelgehoorde term in dit verband is ‘de menselijke maat’. Moet het nu helemaal anders? Nee, maar het rapport geeft veel handreikingen, onder andere om te voorkomen dat burgers de dupe worden van een overdaad aan keuzemogelijkheden, van te snelle en forse sancties op foutjes door onoplettendheid en/of verleidingen. Zeker lezenswaardig materiaal; voor de gehele tekst (ook als samenvatting beschikbaar) ga naar:

https://www.wrr.nl/onderwerpen/redzaamheid/documenten/rapporten/2017/04/24/weten-is-nog-geen-doen

Aanvullend is ook het boek ‘De brievenbus van mevrouw de Vries’ van Stephan Steinmetz de moeite waard.

De uitvoeringspraktijk is soms hardnekkig en weerbarstig, maar heeft wel vaak gelijk. Dus politiek en beleid: blijven luisteren!